پیش از قرن هفدهم، استفاده از طبیعت و مناظر طبیعی اهمیت خاصی نداشته و اغلب به عنوان پس زمینهای در آثار مشاهده میشدند که اثر بشارتِ داوینچی را میتوان نمونهای از این موضوع دانست. اما با آغاز قرن هفدهم، علاقه هنرمندان به نمایش مناظر طبیعی نمود بیشتری پیدا کرده و طبیعت به سوژهای هنری تبدیل گردید. یاکوب وان روئیزدال و سالومون فن رویزدال از جمله هنرمندان هلندی به شمار میروند که با استفاده از مؤلفه مناظر در آثار خود به شهرت فراوانی دست یافتند.