در مستند ویدیویی «زندگی و آثار نورمن فاستر» با زندگینامه و سازه‌های مشهور این معمار مطرح بریتانیایی بیشتر آشنا خواهیم شد. نورمن رابرت فاستر؛ یکی از برجسته‌ترین معماران عصر حاضر، یکم ژوئن سال 1935 در یکی از خیابان‌های شهر منچستر و در خانواده‌ای متوسط چشم به جهان گشود. پدر وی یعنی رابرت فاستر در یک فروشگاه کار می‌کرد و مادرش لیلیان اسمیت نیز یک پیشخدمت بود. او در سن شانزده سالگی مدرسه را رها کرد و به عنوان منشی در تالار شهر منچستر مشغول به کار شد و پس از آن در سال 1953 به خدمت در نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا شتافت. وی پس از اتمام این دوره در یک دفتر معماری و به عنوان دستیار جان بیرشاو کار خود را آغاز نمود. نورمن در طول این همکاری زمینه‌های علاقه به هنر معماری را در خود یافت و در سال 1956 برای فراگیری اصول اولیه معماری به دانشگاه منچستر رفت. وی پس از فارغ التحصیلی در سال 1961 و با دریافت بورس تحصیلی از دانشگاه معتبر ییلی به آمریکا سفر کرد و در این دانشگاه بود که با دوست و همکار ‌آینده‌اش ریچارد راجرز و همینطور استادان مطرحی همچون پائول رودولف و وینسنت اسکالی که در رشد و شکوفایی استعدادهای معماری وی نقش مؤثری داشتند آشنا گردید. او در سال 1964 با وندی چیزمن ازدواج کرد و مدتی بعد این دو با همراهی ریچارد راجرز و همسرش یک تیم چهار نفره را تشکیل دادند و به مدت سه سال در کنار یکدیگر کار کردند. پس از جدا شدن اعضای گروه، نورمن و وندی شرکت معماری فاستر و همکاران را در لندن تأسیس نمودند. اگرچه شرکت در ابتدا کارمندان و همینطور پروژه‎‌ای برای انجام نداشت، اما نورمن به امید موفقیت در عرصه معماری قدم در این مسیر گذاشته بود و پس از گذشت مدتی فعالیت رسمی خود را آغاز نمود. نورمن در ابتدا از معماری بناهای معماران آمریکایی در کارهای خود الهام می‌گرفت اما با گذشت زمان آثار وی منبع الهام و الگویی برای آنها شد. او در طول دوران فعالیت حرفه‌ای خود سازه‌های منحصر به فرد و قابل تحسین فراوانی را بنا کرد و همینطور مسؤولیت بازسازی ساختمان‌های بسیاری را برعهده گرفت. از میان برجسته‌ترین آثار وی می‌توان به بانک هنگ کنگ (1986)، دانشگاه پتروناس مالزی (2003)، مرکز تکنولوژی مک لارن (2003)، پل کابلی میلو (2004)، برج هرست (2006) و بسیاری از بناهای دیگر اشاره کرد. برج هرست در منهتن نیویورک با بهره گیری از معماری هایتک، یک برج همگام با محیط زیست است که نورمن فاستر در ساخت آن نکات محیط زیستی بسیاری را رعایت نمود. بخش بزرگی از تجهیزات سقف، کفپوش‌ها و دکوراسیون داخلی این بنا از مواد بازیافتی تشکیل شده و به منظور صرفه جویی در مصرف برق نیز از نمای شیشه‌ای، کاهش دیوارهای داخلی ساختمان و حسگرهای نوریِ سنجش میزان نور طبیعی استفاده شده است. این برج از گواهنامه LEED Gold در زمینه صرفه جویی انرژی و رعایت مسائل زیست محیطی نیز برخوردار می‌باشد. نورمن فاستر در طول دوران فعالیت خود به سبب ساخت ساختمان‌های بی‌نظیر و آسمان‌ خراش‌های خیره کننده موفق به دریافت جوایز متعددی شد که از جمله آنها می‌توان از Royal Gold Medal در سال 1983، AIA Gold Medal (1994)، جایزه معماری پریتزکر (1999) و جایزه شاهدخت آستوریاس (2009) نام برد. در ادامه امیدواریم از تماشای این مستند جذاب نهایت لذت را ببرید.

در مستند ویدیویی «معماری و طرح‌های فرانک گری» مرور کوتاهی بر زندگینامه این معمار برجسته کانادایی-آمریکایی و آثار مشهور وی خواهیم داشت. فرانک اوون گری "Frank Owen Gehry" یکی از شخصیت‌های برجسته هنر معماری، 28 فوریه سال 1929 در شهر تورنتوی کانادا به دنیا آمد. او از همان دوران کودکی با ساختن ماکت شهرها و ساختمان‌های خیالی از خرده‌های چوب، تکه‌های آهن و سیم‌های فلزی موجود در کارگاه پدربزرگش به معماری علاقه نشان داد و با تشویق و حمایت مادرش این علاقه بیش از پیش در وجود وی شکل گرفت. با گذشت زمان و در سال 1947 وی به همراه خانواده‌اش به شهر لس آنجلس نقل مکان کرد و در کنار کار به تحصیل در کالج Los Angeles City پرداخت. او پس از گذراندن دوره کالج در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی (مشهور به USC) در رشته معماری مشغول به تحصیل شد و در سال 1954 فارغ‌التحصیل گردید. سپس در سال 1956 به شهر کمبریج در ایالت ماساچوست رفت و دوره یک ساله برنامه ریزی شهری را در مدرسه عالی Harvard Graduate School of Design گذراند. به دنبال آن گری مجددا فعالیت‌های خود را در حوزه معماری از سر گرفت و در شرکت‌های مختلف معماری مشغول به کار شد و پس از بازگشت به لس آنجلس در سال 1962 شرکت خود را با نام Frank O. Gehry & Associates تأسیس نمود. در آثار اولیه فرانک گری می‌توان تأثیرات و الهام پذیری از معماران صاحب نام سوئیسی و فرانسوی به ویژه لوکوربوزیه را به وضوح مشاهده نمود. این تأثیرات تا سال‌های آغازین دهه 70 میلادی با توجه به فرم‌های هندسی بکار برده شده در آثار وی به سادگی مشهودند. او بیشتر به عنوان یکی از پیشگامان اصلی سبک فولدینگ در معماری شناخته می‌شود و برای خلق آثار خود از سبک‌های دیگری نیز نظیر دیکانستراکشن و معماری پرش کیهانی بهره می‌برد. سازه‌های ساخته شده توسط این معمار برجسته به نوعی با ترکیب بندی‌های نامتعارف شکل می‌گیرند و ساختار ابهام برانگیز و در عین حال خیره کننده آنها جلوه متفاوتی از هنر معماری را به نمایش می‌گذارد. فرانک گری در طول دوران فعالیت خود تاکنون آثار باشکوه و بی‌نظیری را خلق نموده است که از معروف‌ترین آنها می‌توان به خانه رقصان در شهر پراگ (1996)، موزه گوگنهایم بیلبائو در اسپانیا (1997)، تالار کنسرت والت دیزنی در لس آنجلس (2003) و ساختمان IAC در منهتن نیویورک (2007) اشاره کرد. علاوه بر این کسب جوایز معتبر و متعدد معماری از جمله جایزه Pritzker Architecture Prize (1989)، جایزه Praemium Imperiale (1992)، جایزه AIA Gold Medal (1999)، جایزه Princess of Asturias Awards (2014) و همچنین دریافت چندین دکترای افتخاری از دانشگاه‌های مطرح دنیا را نیز می‌توان جزء افتخارات این معمار نامی برشمرد. در ادامه توجه شما عزیزان را به تماشای ویدیوهای این مجموعه جلب می‌کنیم.

در دوره ویدیویی «مقبره اعتمادالدوله در آگرا» با ما همراه باشید. مقبره اعتمادالدوله یکی از جاذبه‌های گردشگری شهر آگرا در نزدیکی رودخانه یامونا واقع در سرزمین باستانی هند است که طی سال‌های 1622 تا 1628 به دستور نورجهان؛ دختر اعتمادالدوله و همسر جهانگیرشاه بنا گردید. میرزا غیاث بیگ که بیشتر با نام اعتمادالدوله شناخته می‌شد یک سیاست مدار بلندپایه ایرانی در دوران امپراتوری گورکانیان بود که پس از سفر به هندوستان در دربار اکبرشاه مشغول به فعالیت شد و پس از مدت کوتاهی مناصب مهمی را برعهده گرفت. نفوذ و اثرگذاری وی در دربار گورکانی تا جایی پیش رفت که پس از ازدواج دخترش با جهانگیرشاه به مقام صدراعظمی نایل آمد. ساختمان مقبره اعتمادالدوله به طرز خیره کننده‌ای بر روی صفحه‌ای بزرگ ساخته شده و چهار مناره در گوشه‌های آن به همراه یک گنبد در مرکز، نمای اصلی این ساختمان باشکوه را تشکیل می‌دهند. بخش عمده این بنا از سنگ ماسه سرخ با دکور مرمر سفید ساخته شده و سراسر دیوارهای آن نیز نقش و نگاره‌های ظریف اسلیمی و خط بنایی به چشم می‌خورد که با استفاده از معرق سنگ‌های مختلف طراحی شده‌اند. علاوه بر بنای اصلی، چندین ساختمان جانبی و باغ‌های سرسبز دور تا دور این بنا را در بر می‌گیرند. یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد این آرامگاه وجود درخت‌های سرو ایرانی در نوع ایستاده یا خمیده است که در نقاط مختلف این مکان به وفور دیده می‌شوند. در مرکز بنا نیز مقبره اعتمادالدوله و همسرش قرار گرفته‌اند که با تزئینات داخلی خارق‌العاده و با ساختار منحصر به فردشان جلوه بی‌نظیری از هنر معماری ایرانی و معماری هند را به تصویر می‌کشند. این بنای خیره کننده به عنوان یک شاهکار تاریخی در شهر آگرا همواره مورد استقبال بسیاری از گردشگران بوده و افراد زیادی را از سراسر دنیا برای بازدید به سوی خود می‌کشاند. در ادامه شما عزیزان را به تماشای ویدیوهای این دوره دیدنی دعوت می‌کنیم.

در دوره ویدیویی «شاهکارهای معماری جهان» قصد داریم با سفر به نقاط گوناگون این کره خاکی شما را با بناها و سازه‌های منحصر به فرد سرزمین‌های مختلف بیشتر آشنا نماییم. شاید در نگاه اول با خواندن موضوع شاهکارهای معماری جهان، آسمان خراش‌ها و بناهای باشکوهی همچون تالار اپرای سیدنی، مسجد ایاصوفیه، بنای تاج محل، برج ایفل و برج شانگهای چین را در ذهن خود تجسم کرده باشید! اما شاهکارهای معماری در جهان تنها به این اسامی ختم نمی‌شوند و در اقصی نقاط دنیا ساختمان‌ها، کاخ‌ها، سازه‌ها و برج‌های مرتفعی وجود دارند که ممکن است حتی یک بار هم نامشان به گوشتان نخورده باشد اما با دیدنشان به طور حتم شگفت زده خواهید شد. یکی از این بناها کاخ باشکوه و تاریخی الحمرا می‌باشد. الحمرا یک قصر تاریخی بزرگ و زیبا در شهر گرانادا و از مشهورترین بناهای اسلامی ساخته شده جهان در زمان حاکمیت مسلمانان در اسپانیا است که پیشینه‌ آن به قرن سیزدهم میلادی باز می‌گردد. این بنا به طور کلی از سه بخش مختلف تشکیل می‌شود که عبارتند از: قصر سلطنتی که خود شامل سه بخش بارگاه‌، شبستان و حرمسرا می‌باشد، باغ‌های پلکانی Generalife و قلعه Alcazba. ویژگی‌ بارز در معماری این بنا، فضای خارق‌العاده درون کاخ نسبت به نمای بیرونی‌اش است. تزئینات داخلی نیز به سبک‌ بناهای عربی و اسلیمی طراحی شده و تاریخ ساخت آن را به دوران خلافت یوسف اول، محمد پنجم، اسماعیل اول و... نسبت می‌دهند. علاوه بر این طرح‎‌های اسلیمی و گل و بته، سنگ نوشته‌هایی به زبان عربی، کاشی‌های رنگی و طرح‌های هندسی مهم‌ترین تزئینات تشکیل دهنده کاخ الحمرا هستند. در حال حاضر این بنای تاریخی با معماری بی‌نظیر و ساختار منحصر به فرد خود مورد استقبال بسیاری از گردشگران سراسر دنیا است و هر ساله افراد زیادی را برای بازدید به سوی خود جذب می‌کند. بنای دیگری که قصد معرفی آن را داریم، مرکز فرهنگی ژرژ پمپیدو نام دارد. این ساختمان بزرگ طی سال‌های 1971 تا 1977 به سفارش ژرژ پمپیدو، نوزدهمین رئیس جمهور فرانسه در شهر پاریس بنا شد. این بنا به طور کلی به چهار مجموعه موزه ملی هنر مدرن، مؤسسه پژوهش‌های تطبیقی آکوستیک موسیقی، مرکز طراحی صنعتی و کتابخانه عمومی مرجع تقسیم می‌شود. معماران مرکز ژرژ پمپیدو یعنی ریچارد راجرز و رنزو پیانو با بهره گیری از معماری high-tech، نمای درونی و بالاخص بیرونی آن را به شکلی متفاوت و در عین حال خارق‌العاده‌ای طراحی نموده‌اند؛ به گونه‌ای که تمامی تیرها و ستون‌های سازه، لوله‌کشی‌ها و کانال‌های تهویه هوا در معرض دید عموم قرار دارند. در واقع ریچارد راجرز ساختار ساختمان را به یک گزارش کار یا گزارش یک آزمایشگاه علمی تشبیه می‌کند که هر محقق و دانشمندی با مشاهده آن در زمان و مکان‌های مختلف قادر خواهد بود روند اجرای این آزمایش یا فرآیند علمی را دنبال کند. از سویی دیگر اگر از جانب شرقی به این ساختمان بنگرید، مجموعه عظیمی از لوله‌های رنگی را می‌بینید که هر یک به منظور بخصوصی طراحی شده‌اند. در نمای غربی ساختمان و در سمت حیاط جلویی نیز یک پله برقی بزرگ برای جابجایی بازدیدکنندگان به طبقه پنجم تعبیه شده است. امروزه مرکز فرهنگی ژرژ پمپیدو در کنار موزه لوور و برج ایفل به عنوان یکی از پربازدیدترین بناهای فرانسه شناخته می‌شود و با معماری منحصر به فرد خود جلوه خارق‌العاده و حیرت انگیزی از سبک معماری های-تک را به نمایش می‌گذارد. در ادامه شما عزیزان را به تماشای ویدیوهای این دوره دیدنی دعوت می‌کنیم.