با گسترش تجارت جهانی و ورود سرمایههای بازرگانی در قرن پانزدهم، هنرمندان اروپای شمالی به استفاده از تکنیکها و سبکهای جدیدی متمایل شدند. این هنرمندان به جای استفاده از روش حرارتی به رنگهای روغنی روی آورده که به دلیل آهسته خشک شدن، امکان طراحی جزئیات را فراهم مینمود. وجود چنین ویژگیهایی، آثار این دوره را با واقعگرایی خاصی همراه کرده و نمادگرایی به صورت گستردهای به دنیای هنر راه یافت. اما هنر در اسپانیا به دلیل وقوع جنگ طولانی مدت، ترکیبی از سبکهای اروپای شمالی و رنسانس ایتالیا محسوب شده و از ارائه سبکی منحصربه فرد عاجز ماند.